รุ่งขึ้นวันศุกร์ ไปทำงานตามปกติครับ เที่ยงๆโทรหาพี่เสรี กำชับให้ดนตรี และเวทีเข้างานเร็วๆ เพราะบ้านงานเป็นซอยตัน แคบมากๆ
กลัวโต๊ะจีนตั้งแล้วจะเข้าไม่ได้
ปรากฏว่า...มีเรื่องให้ใจหายใจคว่ำอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ผมถูกน้องติ๊กของพี่เสรี เบี้ยวครับ เขาบอกไม่มีใครคอนเฟิร์มงาน
ที่นี้ก็งานเข้าสิครับ
พี่สาคร มนต์เสียงเพลง ถูกขอร้องให้มาแก้ผ้าเอาหน้ารอดอย่างปัจจุบันทันด่วน
แดนซ์ป๋าแบทเลิกงานตอนบ่ายสี่โมง ถูกโยกมาลงงานนี้ต่อแบบไม่ได้หายใจหายคอ
นักร้อง ยืมเจ้าทัช มาจากเพชรบัวหลวง
ส่วนเวทีหาไม่ทันแล้ว ผมก็เลยบอกศาลางานแก่หัวหน้า ขออนุญาตไปรับเจ้าเท่ห์และเจ้าอิ๊ให้มารีบเอาเวทีขึ้นรถ ขนเข้ากรุงเทพเป็นการด่วนที่สุดในชีวิต
รถอะไรเหรอ รถพยาบาลประจำสถานบริการครับ
เอาเตียงฉุกเฉินลง เอาถังออกซิเจนลง เอาอุปกรณ์ช่วยชีวิตลง ต่อจากนี้ใครเป็นอะไรก็ตัวใครตัวมันล่ะครับ กู้ภัยกันเองเถอะ เพราะรถอีกคันต้องขนญาติๆไปร่วมงาน ไม่รู้จะเอาไปพร้อมกันได้ยังไง
บ่ายสองโมงครึ่งขนของขึ้นรถเสร็จ โทรหาพี่สาครทราบว่ากำลังโหลดเครื่องเสียงขึ้นรถเหมือนกัน ส่วนผมออกเดินทางครับ
รถฉุกเฉินผมขับ พร้อมเวทีหลังรถ โดยมีเจ้าอิ๊ที่อายุเพิ่งเต็ม 19 ไปหมาดๆ เพิ่งจะมีใบขับขี่ ขับรถผมบรรทุกญาติพี่น้องมาเต็มพิกัด ดิ่งเข้ากรุงทันที
ระหว่างเดินทางก็โทรประสานกับนายยอด และพี่เสรี พี่สาคร เป็นระยะ 4 โมง 10 นาทีถึงบ้านงาน โชคดีที่โต๊ะจีนจากสุพรรณด้วยกันยังรอครับ ตั้งโต๊ะไว้แถบเดียว รถพอเข้าด้านในสุดได้ พอจอดรถได้ก็ทำการปิดซอยทันทีครับ ด้วยเวทีขนาด สี่เมตร
ดูมือผมเอาเถอะครับ ต่อไปนี้จะไปจับตูดใครได้อีก เฮ้อ.....สักพักพี่สาครก็ตามมาครับ ติดตั้งเครื่องเสียงทั้งหมดทีี่แกมีแบบด่วนสุดๆในชีวิต เช่นกัน
ดูสถานที่ครับ โหดสุดๆ แนะนำให้พี่สาครแกทำลำโพงดีเลย์ แกก็บอกไหวๆ ก็ต้องตามใจแกครับ
นักร้องหนุ่ม(อีสาน)คนเดียวในงานครับ เจ้าทัช อภินันทนาการจากเพชรบัวหลวง เสียงดีเป็นที่ประทับใจแม่หม้ายผัวเผลอเป็นอย่างยิ่งครับ พร้อมนักร้องสาวและน้องๆแดนซ์จากป๋าแบทแมน
