@@@ เก่าจะไป ใหม่จะมา การลงทุนบางครั้งก็ไม่ใช่ความเสี่ยง @@@
ชอบหัวข้อนี้มากครับ มันเป็นความจริง ที่ทำให้จ่ายไม่รู้จบ รู้สิ้น
หน้าที่การงาน ก็ไม่ใช่น้อยๆ กันแล้ว ต้องมานั่งแบก นั่งซื้อ รับผิดชอบเยอะแยะ
แลกกับค่าจ้างที่บอกตรงๆ ไม่คุ้มหรอกครับ มองย้อนหลังกลับไป มองเห็นอย่างนี้นะ
แต่พอมองไปข้างหน้า 5555 ยังไม่หยุดครับ ยังเดินหน้าพร้อมลุยต่อไป
ก็ที่ลงทุนไปมันไม่ใช่ความเสี่ยงนี่นา ความสุขล้วนๆ 555555555
ขอบคุณ น้านพ ที่คิดหัวข้อได้ตรงใจสุดๆ... :h
appy: 
เมื่อคืนหลังจากรับเงินจากแม่เจ้าสาว และเจ้าสาว ผมก็ถือโอกาส สั่งสอนคนรวยให้นึกถึงใจคนอื่นบ้าง
คุณพี่ครับ งานของเราถือว่าจบลงด้วยดี พี่จะจ้างแค่ใหน ผมก็ทำเต็มที่ เพราะถือว่ารับปากเขามาแล้ว แต่สิ่งที่อยากจะบอกคือ ค่าจ้างที่ตกลงกัน ไม่เหมาะสมสำหรับผม ครั้งต่อไปราคานี้ผมให้เฉพาะพี่น้องผมเท่านั้น มีอย่างที่ใหน ค่าจ้างดนตรี น้อยกว่าค่าไฟฉายส่องตา เจ้าสาวรีบบอกว่า ก็พี่ชายเขาตกลงก้บคนที่รับงานเขาบอกว่าพอรับได้ ผมก็บอกว่าใช่...เพราะพี่ชายคุณบอกว่ากินเลี้ยงกันเองในหมู่พี่ๆน้องๆไม่กี่โต๊ะ งานเล็กๆ ห้องจัดเลี้ยงในรึสอร์ท ได้ไม่เกินสามสิบโต๊ะ แต่พอเอาเข้าจริง ลามไปนอกห้อง ริระเบียง ริมสระน้ำอีกสี่สิบโต๊ะ แล้วมาบ่นว่าข้างนอกไม่ค่อยได้ยิน ไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องรับผิดชอบ คุณต่างหากที่ผิดข้อตกลง
เจ้าสาวทำหน้าแหย๋ๆ ขอโทษ ต้องพยายามเซฟ เพราะรายจ่ายเยอะ
ผมก็สวนกลับนิ่มๆ เซฟค่าจ้างดนตรีซึ่งเป็นหลักในงาน แต่จ่ายค่าตกแต่งสถานที่ ดอกๆไม้ จุดถ่ายรูป แบ๊คดรอป หลายหมื่น ค่าตุ๊กตาเป็ดลอยน้ำในสระยี่สิบตัว ยังมากกว่าค่าจ้างดนตรีผมเลย
แม่เจ้าสาวรีบตัดบท ลูกสาวแต่งงานทั้งที ก็อยากทำให้ดีที่สุด อีกอย่างเจ้าบ่าวทำงานราชการมีหน้ามีตา ก็อยากให้สมเกียรติ
ผมก็เลยสติแตก คุณพี่ ลูกเขยคุณพี่ มีสองแง่งบนบ่า ยังอุตส่าห์จัดงานให้สมเกียรติ ผมดึงบัตรข้าราชกาาให้ดู แล้วบอกว่า ถ้างั้นครั้งหน้าเวลาผมรับงาน ผมคงต้องขึ้นค่าแรงให้สมกับเป็น ข้าราชการระดับสูงๆมั่งแล้ว เอาให้สมเกียรติไปเลยดีไม๊ เล่นเอาหน้าเสียกันไป หลังจากนั้น ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่อย่างผม ก็ทำหน้าที่กุลี สามคนกับเจ้าต้นและลูกสาว ขนของกลับอย่างทุลักทุเล ปวดแผล ปวดหลัง ปวดนิ้วที่เล็บเปิด
เซ็งงงงงงงงงงง
