เปิดมาเจอกระทู้พอดีเลยครับ
ก้มกราบทุกๆท่านงามๆ ณ โอกาศนี้ครับ
เพิ่งไปค้นหาคอมออกมาจากกองสิ่งของที่เก็บไว้นานถึง สามปี ห้าเดือน กับอีก สองวัน
ขอบคุณพ่อแม่พี่น้องที่รักและเคารพทุกท่านที่รักและเอ็นดูทั้งยังเมตตากระผมคนนี้
คำที่อยากบอกคือ ผมกลับบ้านแล้วครับ
ตอนนี้ก็ยังเซ่อบ๊องอยู่ จำถนนหนทางไม่ได้
เพราะเวลาเปลี่ยนไป อะไรอะไรก็ต้องเปลี่ยนไป
แต่เวลาไม่เคยพาพี่น้องทุกๆคนไปจากใจผมเลยครับ
