หัวข้อ: วิธีการทำธุรกิจเครื่องเสียงให้เช่าแบบโบราณ ตอนที่ 1 : เวลาก็นับเป็นสิ่งสำคัญ

[raysoundmark]

ปกติแล้ว ผมไม่ใช่คนที่นั่งทำงานอยู่หน้าเครื่องคอมพิวเตอร์

ไม่ใช่ผู้ท่องอินเตอร์เน็ต ไปตามที่ต่างๆ

แต่ก็ยังอุตส่าห์ มีโอกาสที่ดี เป็นสมาชิกของเว็บบอร์ดเครื่องเสียง อยู่แค่ 2-3 เว็บบอร์ด

หนึ่งในนั้นก็คือ EXTREME KARAOKE หรือ KARAOKE-SOFT ที่นี้

ดังนั้น ผมจึงตั้งใจไว้ว่า.....หากผมเขียนอะไร ลงในเว็บบอร์ดใดๆ

ผมก็จะขอนุญาตนำมาลงไว้ในเว็บบอร์ด EXTREME KARAOKE ของพวกเรานี้ด้วยนะครับ
.

[raysoundmark]

5 5 5  :hap3:  :hap3:  :hap3:

วันนี้ว่างๆครับ

ขออนุญาตมามั่วเขียนนวนิยายน้ำเน่าย้อนยุค ซักหนึ่งเรื่อง

อ่านกันเพลินๆครับ ดีกว่าอยู่เปล่าๆ
.

[raysoundmark]

ขออนุญาตบอกกล่าวไว้เรื่องนึงก่อนครับ

คือ...ปัจจุบันวันนี้ ผมเป็นเจ้าของบริษัทขายเครื่องเสียงและขายเครื่องดนตรี ชื่อ ซาวด์มาร์ค ครับ

กิจการบริษัทขายเครื่องเสียงและขายเครื่องดนตรี เปิดดำเนินการมาได้ประมาณยี่สิบปีแล้ว

_______________________________________________

แต่เมื่อก่อนหน้านั้น นับย้อนกลับไปประมาณยี่สิบปี

ก่อนที่จะกลายมาเป็นผู้จำหน่ายและออกแบบติดตั้ง

ผมเคยทำธุรกิจให้เช่าเครื่องเสียงและเครื่องดนตรีตามงานคอนเสิร์ตต่างๆ ประสบความสำเร็จมากตามสมควรกับอัตภาพ

แต่ปัจจุบัน ธุรกิจเครื่องให้เช่าไม่ได้ทำแล้ว เลิกทำมาสิบกว่าปีแล้วครับ
.

[raysoundmark]

หลายวันก่อน สถานที่ที่ผมนั่งทำงานอยู่ มีการจัดสถานที่ใหม่

ไปค้นพบ กล่องใส่ของหนึ่งใบ วิเคราะห์ดูแล้วน่าจะมีอายุไม่ต่ำกว่ายี่สิบปี

พอเกิดกล่องออกมา.....ก็พบ วัตถุโบราณ สองสามอย่าง.....อยู่ภายในกล่องใบนั้น 5 5 5  :hap3:
.

[raysoundmark]

อย่างแรก

เป็น บัตรสต๊าฟ ( STAFF ) น่ะครับ

มันก็คือ บัตรหรือป้ายกระดาษคล้องคอ ที่ทางผู้จัดงานคอนเสิร์ตต่างๆ ทำขึ้นมาแจกจ่ายให้กับผู้ร่วมงานด้านต่างๆ

เป็นต้นว่า ทีมเครื่องเสียง แสง เวที ไฟ หรือ ซัพพลายเออร์อื่นๆ ไว้สำหรับแสดงตัวผ่านเข้าออกประตูงาน หรือ หลังเวที

เมื่อประมาณยี่สิบปีก่อน ยังไม่ได้มีการประดิษฐ์ประดอย หรือเน้นสวยงามอะไรมากครับ เชือกก็เป็นเชือกไจสีขาวธรรมดา

บัตรคล้องคอเหล่านี้ มีให้ทุกคอนเสิร์ตครับ

จำได้มั่ง จำไม่ได้มั่ง เก็บมั่ง ไม่ได้เก็บมั่ง..........น่าจะเหลืออยู่เพียงแค่นี้แล้ว
.

[raysoundmark]

อย่างที่สอง

อันนี้ชวนฮาเลยครับ ขำกันกลิ้งทั้งร้านซาวด์มาร์ค

มันคือ.....เพจเจอร์ติดตามตัว.....น่ะครับ

ตัวนี้เป็นยี่ห้อโมโตโรล่า

ส่วนคำว่า EASYCALL ก็เป็นชื่อของเครือข่ายผู้ให้บริการในประเทศไทย
.

[raysoundmark]

เพจเจอร์ติดตามตัว เป็นอุปกรณ์การสื่อสารแบบทิศทางเดียวครับ

เกิดขึ้นมาก่อนที่จะมี โทรศัพท์เคลื่อนที่ หรือ โทรศัพท์มือถือ

_______________________________________________

วิธีการทำงานก้อคือ หากเราประสงค์ที่จะคุยหรือแจ้งข่าวสารให้กับ นายก. ( นายกอน่ะครับ ไม่ใช่ท่านนายกสมาคม )

เราต้องทราบซะก่อนว่า นายก. ใช้เพจเจอร์ติดตามตัว เครือข่ายอะไร เลขอะไร

สมมุติว่า เป็นเครือข่าย EASYCALL เลขที่ 525727

เราก็โทรศัพท์ โทรไปที่ศูนย์ EASYCALL คุยกับเจ้าหน้าที่ผู้หญิงเสียงหวานๆที่รอรับสาย.....ว่า

“ ส่งข้อความ ไปที่เลขที่ 525727 ว่า ไม่ต้องเข้ามาแล้ว งานเรียบร้อยดี หรือสงสัยโทรมาที่ 02-2777778 ”

อะไรประมาณนี้ครับ

_______________________________________________

รอสักครู่ ก็จะมีเสียงเตือน ปี๊ป ปี๊ป ขึ้นที่เครื่องเพจเจอร์.....ที่นายก.พกพาติดตัวอยู่

มีข้อความปรากฏขึ้นบนจอสีเขียวๆ ว่า

“ ไม่ต้องเข้ามาแล้ว งานเรียบร้อยดี หรือสงสัยโทรมาที่ 02-2777778 ”

ตามที่ผู้ฝากข้อความต้องการ

_______________________________________________

หาก นายก. ( ซึ่งในสมัยนั้นไม่มีโทรศัพท์มือถือ ) ต้องการที่จะติดต่อโทรกลับไปหาผู้ส่ง

ก็จะต้องหาวิธีจอดรถ ตามตู้โทรศัพท์สาธารณะ หรือ สถานที่ที่มีบริการให้โทรศัพท์

เพื่อที่จะ หยอดเหรียญ จ่ายเงิน หาโทรศัพท์ โทรกลับไป

5 5 5 ซึ่งบางครั้งอาจจะต้องใช้เวลาตั้งแต่ห้านาที ไปจนถึงหนึ่งชั่วโมง หรือครึ่งวัน.....กว่าจะได้โทรกลับไป
.

[raysoundmark]

ของเหล่านี้...วิธีการแบบนี้...มีอายุไม่ต่ำกว่ายี่สิบปีครับ

มันเป็นของใช้ที่จำเป็นในการทำงานเครื่องเสียงให้เช่าในยุคโบราณ

ยุคนั้นยังไม่มีโทรศัพท์มือถือ.....เทคโนโลยี่นี้อำนวยความสะดวกมากที่สุดแล้ว.....ก็จำเป็นต้องใช้เทคโนโลยี่นี้กันไป

ต้องมีการจดทะเบียนใช้บริการเครื่องเพจเจอร์ทีละหลายๆหมายเลข เบอร์เรียงติดๆๆๆๆๆกัน แบบซื้อเหมายกโหล

เอาเครื่องมาไล่แจกลูกน้องทีมงาน ให้มันพกติดตัวไว้คนละเครื่อง เวลาเพจกระจายข่าวสารออกไป ได้รับข่าวกันทุกคน

_______________________________________________

หมายเหตุหน่อยนึงว่า

ต่อมาอีกไม่กี่ปี ก็เริ่มมี โทรศัพท์เคลื่อนที่ หรือ โทรศัพท์มือถือ ออกมาให้บริการ

ยุคนั้น ไม่ได้ถือกันนะครับ ต้องหิ้วหรือแบกกันเลยทีเดียว.....ตัวเครื่องแม่งขนาดยังกะกระติกน้ำแข็ง

ราคาเครื่องละเป็นแสนบาท ก็จำเป็นต้องรีบควักกระเป๋าซื้อมาใช้ เพื่อความสะดวกในการทำงาน

_______________________________________________

เป็นหมายเหตุไว้ก่อน

แล้วขอย้อนกลับมาเป็นช่วงที่ยังไม่มีโทรศัพท์มือถือนะครับ
.

[raysoundmark]

ในสมัยนั้น ถ้าคิดจะติดต่อธุระ นัดหมาย ส่งเอกสารข้อมูล

ก็ต้องทำกันที่ออฟฟิศ ไม่ว่าจะเป็นโทรศัพท์ หรือส่งแฟกซ์

ทำกันให้เรียบร้อยซะก่อน จึงค่อยออกเดินทาง

_______________________________________________

ผู้ที่ทำธุรกิจทุกอย่าง ทุกชนิด ที่ต้องออกไปทำงานข้างนอก

ต้องเป็นผู้ที่มีวินัย หรือ มีความรับผิดชอบเรื่องเวลานัดหมาย

เพราะถ้าออกเดินทาง ออกนอกออฟฟิศแล้ว โอกาสจะติดต่อกับผู้อื่น ยากลำบากมากๆ
.

[raysoundmark]

คนทำงานคอนเสิร์ตในสมัยนั้น ไม่มีเจ้าไหนมีครบทุกอย่างทุกรายการแบบสมัยนี้

เครื่องเสียง , ระบบแสง , โครงสร้าง , รั้ว เก้าอี้ เวที , เจเนอเรเตอร์.....บางเจ้ามีหนึ่งอย่าง บางเจ้ามีสองอย่าง

ต้องมาจาก คนละที่ สองที่ แล้วมาเจอกันตามวันเวลานัดหมาย ที่สนามใหญ่ที่สุดของอำเภอเมืองจังหวัดต่างๆ

( สมัยนั้น โอกาสได้ดูศิลปินดัง ก็ได้ดูจากทัวร์คอนเสิร์ต ที่จะมาลงแบบนานทีปีหน ที่สนามหน้าศาลากลางจังหวัด )

ไม่ต้องโทรตามหา ตามตัวกัน , ไม่ต้องคิดที่จะตามบี้ จี้ จิก กันครับ

เพราะไม่รู้จะติดต่อกันได้ยังงัย............5 5 5 5 5

รอเจอหน้า ทักทาย ทำงานร่วมกัน คืนวันเซ็ตอัพ ที่สนาม สถานที่จัดงานโน่นเลย

_______________________________________________

ขนาดค่ายเทป ยังต้องตัดปัญหาเรื่องการสื่อสารของตัวศิลปิน

ด้วยการให้ทุกๆคน เอารถไปจอดที่ค่ายเทปในกรุงเทพ

แล้วขึ้นรถบัสขนาดใหญ่ เดินทางไปพร้อมกันทีเดียว...แบบทอดกฐิน

รับรองไปถึงงานครบถ้วนไม่มีตกหล่น
.

[raysoundmark]

มาเห็นกระดาษแผ่นนึง ลักษณะเป็นใบปลิว ใบปิดโฆษณา

ทำให้นึกถึงประเด็นเรื่อง “เวลา” ขึ้นมาอีกเรื่องนึง

เมื่อปี พ.ศ.2532 ( ผมนั่งพิมพ์ไปด้วย อมยิ้มไปด้วย.....หุ หุ คุณเร เมิงแก่ขนาดนั้นเลยหรือว๊ะ )

เมื่อปี พ.ศ.2532 สวนน้ำชื่อ โอเชี่ยนเวิลด์ ( สวนน้ำขนาดใหญ่ที่มีสไลด์เดอร์และเครื่องเล่นอื่นๆ อยู่ริมหาดบางแสน )

ได้จัดงานลอยกระทงโต้รุ่งขึ้น ตามสมัยนิยมของยุคนั้น…..งานนี้ใช้เครื่องของผมครับ

_______________________________________________

และด้วยที่โอเชี่ยนเวิลด์ เป็นลูกค้าประจำที่ดีมากๆของผม

เมื่อโอเชี่ยนเวิลด์ ต้องการให้ผมจัดหาวงดนตรีมาเล่นเพิ่มเติมด้วย ผมจึงรับปากจัดหาให้

( วงเล็บว่า ปกติแล้วผมจะไม่รับจัดหาวงดนตรีเด็ดขาดครับ จะทำงานเฉพาะเครื่องให้เช่าอย่างเดียว )
.

[raysoundmark]

ปกติในทุกๆการทำงาน งานที่ผมรับผิดชอบในทุกๆงานก็คือเครื่องให้เช่า

นำเครื่องไปถึงสถานที่ตามเวลานัดหมาย...เซ็ตอัพ...แล้วก็รักษาสถานะเครื่องไปจนจบโชว์…เก็บของกลับ

ก็เพราะเป็นอย่างที่บอกแหละครับ ว่าผมทำงานแต่ให้เช่าเครื่อง ไม่รับจัดหาวงดนตรีหรือการแสดง

_______________________________________________

แต่ในคืนวันลอยกระทง ปี 2532

ผมจึงต้องมีความพะวงเพิ่มขึ้นอีกอย่างหนึ่ง ก็คือ วงดนตรีที่ผมรับจัดหามาให้กับลูกค้า

_______________________________________________

เป็นวงดนตรีอาชีพ ประมาณ 3 หรือ 4 วง ผมจำได้ไม่แม่นแล้วครับ

แต่ละวงก็จะมีภารกิจต้องเล่นตามสถานที่ต่างๆ ในช่วงหัวค่ำก่อน

บางวงเล่นงานนอก บางวงก็เล่นในดิสโก้เธค ( อิอิ ยุคนั้นไม่มีคำว่าผับครับ เขาเรียกว่าดิสโก้เธค )

แล้วจึงเดินทางมาที่บางแสน ตามเวลาที่ผมนัดไว้

บางวงผมนัดตอนสี่ทุ่ม บางวงตอนตีหนึ่ง บางวงตอนตีสี่ จำได้ว่าคล้ายๆประมาณนี้

_______________________________________________

ปรากฎว่า........................


วงทุกวงที่ผมนัดไว้.....มาถึงงานก่อนกำหนดนัดทุกวงครับ

ทั้งทั้งที่...ได้มีการนัดบางวงไว้ ก่อนหน้าประมาณสองอาทิตย์...ไม่ต้องมีการย้ำเตือนกัน

พอถึงวันงาน วงก็โผล่มาที่งาน ตามเวลานัดหมายไม่มีผิดพลาด


ชายหาดบางแสนในคืนวันนั้น คนเยอะมากๆๆ การจราจรพลุกพล่าน รถติดบางช่วง

รถตู้ของนักดนตรีบางวง...ติดแหง็กอยู่ระหว่างทางเข้างาน ขยับไม่ได้

นักร้อง นักดนตรี พากันลงจากรถ เดินนิดนึงเข้ามาในงานก่อน.....ปล่อยคนขับรถตู้ค่อยๆเอารถตามเข้ามา
.

[raysoundmark]

ยังมีประเด็นเรื่อง “เวลา” อีกประเด็นนึง

ในสมัยนี้........

ท่านที่ทำงาน คอนเสิร์ตเล็กๆ งานอีเวนท์ งานสินค้าต่างๆ

อาจเคยได้รับงานที่มีตารางการทำงานประมาณนี้

สี่ทุ่มเข้าสถานที่ได้....เซ็ตอัพได้ถึงเช้า....เก้าโมงเช้านัดเด็กเปิดเครื่อง....ซ้อมคิว+ซาวด์เช็ค....หัวค่ำโชว์

_______________________________________________

คราวนี้..ก็จะมีคำถาม..จากเด็กลูกน้องที่ทำงานมานานหน่อยนึง ( แต่ยังนานไม่มากพอ )

“เฮียครับ เค๊าจะนัดเรามาเก้าโมงเช้าทำมัย ผมมาถึงไม่เห็นมีใครเลย กว่าจะได้ซ้อมล่อไปเกือบเที่ยง”

เจ้าของเครื่องที่ใจเย็นหน่อย ก็จะยิ้ม แล้วบอกลูกน้องว่า

“กรูรับเงินค่าเก้าโมงเช้าเขามาแล้ว  เมิงสองคนไปอยู่ตรงนั้นตอนเก้าโมงเช้าก็แล้วกัน  แล้วเมิงก็จะได้เงินค่าเก้าโมงเช้าจากกรู”
.

[raysoundmark]

อาชีพการงานหลายๆๆๆลักษณะงาน

ธุรกิจการค้าหลายๆๆๆๆแบบ

จำเป็นต้องอาศัย ทักษะในการทำงาน ความรับผิดชอบ หลายๆอย่างประกอบร่วมกัน ภายในการงานนั้นๆ

_______________________________________________

ผมเคยเตือน ลูกน้อง รุ่นน้อง

“มีแม่ครัวฝีมือดี..เปิดร้านอาหาร..ใช่ว่าจะรุ่งเรือง ไปได้ตลอดรอดฝั่ง เสมอไป.....ต้องมีอย่างอื่นมาประกอบด้วย”

“มีพื้นที่ทำเลดี..เปิดร้านอาหาร..ใช่ว่าจะรุ่งเรือง ไปได้ตลอดรอดฝั่ง เสมอไป.....ต้องมีอย่างอื่นมาประกอบด้วย”

“มีพนักงานบริการดี..เปิดร้านอาหาร..ใช่ว่าจะรุ่งเรือง ไปได้ตลอดรอดฝั่ง เสมอไป.....ต้องมีอย่างอื่นมาประกอบด้วย”

“มีพรรคพวกเยอะ..เปิดร้านอาหาร..ใช่ว่าจะรุ่งเรือง ไปได้ตลอดรอดฝั่ง เสมอไป.....ต้องมีอย่างอื่นมาประกอบด้วย”

_______________________________________________

ก็เหมือนกับ คนที่คิดจะทำธุรกิจเครื่องเสียงให้เช่า แบบเต็มตัวอย่างแท้จริง แหละครับ

“มีเงินซื้อเครื่องเสียงดีดี..ทำเครื่องให้เช่า..ใช่ว่าจะรุ่งเรือง ไปได้ตลอดรอดฝั่ง เสมอไป.....ต้องมีอย่างอื่นมาประกอบด้วย”
.

[raysoundmark]

5 5 5

ปวดลูกกะตาแล้วครับ.....ไว้เท่านี้ก่อน

ยังนึกเพิ่มเติมได้อีกหลายๆเรื่อง.....คราวหน้ามามั่วเขียนใหม่นะครับ

ขอบคุณครับ
.

[อนันต์ออดิโอ]

ขอชื่นชมป๋าครับ ที่เอาความหลังๆๆๆมาเล่าให้กันฟังครับ เสียดายครับที่เมื่อก่อนไม่มีกล้องดิจิตอลเหมือนสมัยนี้ ไม่งั้นทั้งภาพทั้งเสียงคงติดมากันให้เห็นการทำงานของสมัยก่อนๆน่ะครับ อีกอย่างครับ เวลาสุดยอดครับ ตรงกันมีวินัยกันดีครับ ไม่เหมือนสมัยนี้ ต้องโทรย้ำแล้วย้ำอีก กลัวไม่ทันงานแสดง บางเจ้าเล่นเอาผู้รับงานเหงื่อตก เพราะต้องรอนักร้อง ต้องรอนักดนตรี ต้องรอๆๆๆๆ ขอบคุณครับ 

[นพ สุพรรณ]

เฮ้อ..............แก่แล้วก็งี้แหละ  ชอบพูดถึงเรื่องเก่าๆให้ลูกหลานอย่างพวกเราฟัง    :hap3: :hap3: :hap3:

[ก๊อก_ฐิติพร]

ขอบคุณป๋าเร ครับ รออ่านภาคสอง  

เฮ้อ..............แก่แล้วก็งี้แหละ  ชอบพูดถึงเรื่องเก่าๆให้ลูกหลานอย่างพวกเราฟัง    :hap3: :hap3: :hap3:

แล้วน้าไม่นำประสบการณ์มาเล่าให้ รุ่นหลังๆ อย่างพวกผมฟังบ้างเหรอครับ อยากฟัง 

[นพ สุพรรณ]

ขอบคุณป๋าเร ครับ รออ่านภาคสอง  

แล้วน้าไม่นำประสบการณ์มาเล่าให้ รุ่นหลังๆ อย่างพวกผมฟังบ้างเหรอครับ อยากฟัง 

คงไม่มีครับ   เรา...มันพวกเดียวกัน  คนรุ่นหนุ่ม   ยังไม่แก่พอ   :hap3: :hap3:

[sriAROON]

แหะๆ เรื่องของ สว.
โชคดีที่ผมไม่ใช่ สว. 

[Amorn Pattaya]

ขอชื่นชมป๋าครับ ที่เอาความหลังๆๆๆมาเล่าให้กันฟังครับ เสียดายครับที่เมื่อก่อนไม่มีกล้องดิจิตอลเหมือนสมัยนี้ ไม่งั้นทั้งภาพทั้งเสียงคงติดมากันให้เห็นการทำงานของสมัยก่อนๆน่ะครับ อีกอย่างครับ เวลาสุดยอดครับ ตรงกันมีวินัยกันดีครับ ไม่เหมือนสมัยนี้ ต้องโทรย้ำแล้วย้ำอีก กลัวไม่ทันงานแสดง บางเจ้าเล่นเอาผู้รับงานเหงื่อตก เพราะต้องรอนักร้อง ต้องรอนักดนตรี ต้องรอๆๆๆๆ ขอบคุณครับ 

ไม่ต้องใครอื่น ผมโดนเมื่อ สองเดือนที่แล้วนี่เอง โทรฯไป ไม่รับสายซะด้วย อีก 10 นาทีจะได้เวลาโชว์แล้ว..มันยังไม่โผล่หน้ามากันเลย เจ้าพวก คาบาเร่ท์ ผมเหงื่อแตก พลั่กๆๆเลย ออแกนไนท์ ก็มากระแซะอยู่เรื่อย ว่าทำไมไม่มาซะที จะได้เวลาแล้วนะเราก็กดเข้าไปโทรศัพท์
มันก็ไม่รับเหมือนเดิม....โน่น เหลืออีก 3 นาที มันโผล่มา..โอยแทบบร้า...แต่ก็ทันนะเพราะพวกนี้เขาเตรียมการมาพร้อมเลยแต่งตัวมาเลย
อ่ยางว่าเขามืออาชีพ...ไอ้เราไม่เคยติดต่อก็กลัวว่าจะไม่ทัน งานเขาจะเสีย..มีแต่ผู้หลักผู้ใหญ่ทั้งนั้น....เฮ้อ!!!!....เกือบหัวใจวาย...เพราะเรื่อง..
    เวลานี่แหละครับ สำมะคัญนักหละ...

[มิตรแท้ทีม]

 :hap3: เข้ามาดู... รับฟัง ประสบการณ์ของท่านอาวุโสครับ  :hap3: