ท่านใดเคยเจอแบบผมบ้างไหม.
วันนั้น ผมกลับจากสวนกล้วย (ปลูกกล้วยไข่และหอมทองไว้)
จึงรีบอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว บอกแม่บ้านว่าหิวเข้า เธอก็รีบเดินเข้ามาจัดการหาจานตักข้าวให้ ใจดีแท้
เมียเราวันนี้ ผมคิดในใจ พอตักข้าวกินไปได้2-3คำ พี่. วันนี้เค้าไปโรงบาลพอดีปวดฉี่ เลยไปเข้าห้องน้ำ คนทำคาวมสอาดห้อง
น้ำมันทำตาเขียวตะคอกใส่หน้าเค้า เปลี่ยนรองเท้าก่อนเข้าห้องน้ำซิป้าไม่เห็นเหลอเขามีไว้ให้เปลี่ยน จ้า..ป้าเห็นแต่มันเหนียวหนึบจั๊กกะเดียมตินฉีบหาย เหม็นด้วย ใส่มาแม่มันกี่ร้อยกี่พันตินก้อไม่รู้ แม่บ้านผมคิดในใจ ผมขอคิดในใจต่อ อือ.จริงของเธอ เราก็เคยโดนแบบเธอเลยจำยอมทน-ทนเปลี่ยนใส่รองเท้าแตะของห้องน้ำรพ.ทุกครั้ง บางทีเคยเจอคุณลุงที่ใส่รองเท้าหนังพยายามก้มแก้เชือกผูกรองเท้าของแกเพื่อที่จะใส่รองเท้าแตะของห้องน้ำ เด้งหน้า..เด้งหลัง..กะแด่ว..กะแดว..กำของค้อย ใครเคยเจอแบบนี้มั้ง ขอความคิดเห็นด้วย เผื่อคุณหมอที่ชอบเล่นเอ็กทรีมแบบพวกเรา เข้ามาอ่านจะได้บอกถึงผอ.รพ.ต่างๆทบทวนกฎเหล็กของห้องน้ำรพ.รัฐมั้ง. หรือว่าผมจะเรื่องไม่เป็นเรื่องไปก็ขอประธานอาภัยด้วย.