ภาพเคลื่อนไหว
ในหนังที่ฉายตามโรงถ่ายด้วยฟิลม์ ในหนึ่งวินาที มีภาพนิ่ง 24 ภาพ
ที่เป็นวีดีโอระบบ PAL แบบในบ้านเรา ในหนึ่งวินาที มีภาพนิ่ง 25 ภาพ (จริงเป๊ะไม่ถึงครับ)
และระบบ NTSC อเมริกา ในหนึ่งวินาที มีภาพนิ่ง 30 ภาพ (29.97)
ถ้าเอาภาพในหนังที่ว่ามา 24 ภาพมาดูทีละภาพ จะเห็นว่ามันอาจให้ภาพที่ถูกใจเพียงหนึ่งหรือสองสามภาพ หรืออาจจะไม่มีเลย
ต้องตามไปดูถึงวินาทีที่สองต่อไป ถ้ายังไม่ถูกใจก็ต้องตามไปดูถึงวินาทีที่สามอีก
คำว่าถูกใจผมหมายถึงภาพนิ่งภาพนั้น มันมีชีวิตอย่างที่ต้องการ
อธิบายต่อนะครับ ชีวิตมันต้องมีความรู้สึกที่แตะต้องได้
ยื่นมือเข้าไปในเปลวไฟ รู้สึกร้อน เกิดอารมณ์ตามมาคือ ไม่เป็นสุข
กำก้อนน้ำแข็งมาหนึ่งก้อนยามอากาศร้อนอย่างนี้ รู้สึกเย็นสบาย เกิดอารมณ์ด้านบวกคือความสุข
อารมณ์ด้านบวก ตามมาด้วย ความรัก ความสบาย ความยินดี สนุกสนาน ฯลฯ
อารมณ์ไม่ดีด้านลบ ตามมาด้วยความโกรธ ชิงชัง เกลียด ไม่ชอบ ฯลฯ
ดังนั้นเมื่อเรามองภาพ เมื่อเกิดความรู้สึกและอารมณ์ตามมาไม่ว่าในด้านใดด้านหนึ่ง
ภาพนั้นก่อให้เราเศร้า สะเทือนใจ และหรือภาพนั้นทำให้เราเกิดความสนุกสนานตามไปด้วย
ภาพเป็นเพียงกระดาษเปื้อนสี ที่ผู้ถ่ายต้องการสื่อให้ผู้ได้ดู ว่าเขาอยากให้เราเห็นอะไร?
เห็นและรู้สึกอย่างที่เขาเห็นนะครับ
ในเมื่อกล้องดิจิตัลที่ถ่ายภาพนิ่ง ยังไม่สามารถถ่ายด้วยความเร็วเกิน 24 ภาพต่อวินาที
เพราะฉะนั้นการถ่ายภาพให้ลงตัว ได้จังหวะพอดีที่ใจคนถ่ายต้องการ
จึงมาจากประสบการณ์และจินตนาการโดยแท้
ภาพทีถ่ายโดยการจัดองค์ประกอบของภาพ ให้มีเส้นนำสายตา
ภาพที่ถ่ายแล้วเป็นสามมิติ คือ แถวหน้าความกว้างซ้ายขวา
ความลึก แถวถัดไปข้างหลัง
ที่สำคัญการจัดตัวแบบให้อยู่ในรูปสามเหลี่ยม
ซึ่งจะทำให้มองความแตกต่างด้านลึกหรือช่องไฟระหว่างคนในภาพทุกคนได้สมจริงขึ้น
ผมจึงถือว่าภาพๆ นั้น มีชีวิตมีวิญาณ กระโดดโลดเต้นเล่าเรื่อง อีเว้นท์ ณจุดเวลานั้นได้ครับ
เพราะมันทำให้รับรู้และสัมผัสได้ เกิดความรู้สึก แล้วกลายมาเป้นอารมณ์ดังกล่าว
คุณอ๊อด สระบุรี ปลุกเศกคาถาอาคมได้ดีครับ เป็นตัวอย่างที่ดีในการถ่ายภาพ น่าศึกษาทีเดียว
