เคยคุยกับหลายๆ คนที่เค้าให้,บริจาค,ออกกิจกรรมช่วยเหลือ ส่วนใหญ่ตอนเด็กๆ ประทับใจที่เคยมีผู้ใหญ่มาทำ มาให้พวกเค้า โตมาก็เลยรู้สึกอยากทำเหมือนที่เคยได้รับ
ผมเองตอนเด็กๆ ก็รู้สึกประทับใจที่เคยได้รับ มีโอกาสเมื่อไหร่ก็ทำตลอด 
เหมือนผมเลยพี่... ถึงตอนนั้นผมจะไม่ได้ร่วมกิจกรรมอะไรเลย..
บอกตามตรงเลยว่า.ตอนนั้นมีอะไรมา ก็ลูกครูทั้งนั้นที่ได้นำหน้า. พวกผมก็ได้แต่นั่งดูไป.กินขนมไป..แต่ก็ยังดีใจที่ได้กินขนม
พอมาอยู่ตรงนี้ได้ออกไปโรงเรียนรอบนอก..เห็นการเป็นอยู่ของน้องๆ แล้ว.. มันไม่ต่างอะไรกับผม ณ ตอนนั้นเลย
ก็เลยทำโครงการนี้ขึ้นมากับพี่พี่น้องน้องที่ทำงาน.. อย่างน้อยก็พอที่ช่วยให้น้องๆ ได้มีโอกาสได้รองเท้า.ได้เสื้อผ้าใหม่
ได้กินขนม และให้เขาได้จดจำว่าตอนเด็กเขามีผู้ใหญ่ที่มาให้ความสนุกสนานเขาให้ทุนเขา ต่อไปในภายหน้าเขาจะได้กลับมาทำ
อย่างที่พวกผมทำอยู่ ณ ตอนนี้..
ขอบคุณพี่พี่ทุกท่านที่ร่วมแบ่งปันในครั้งนี้ครับ..
