หลังจากที่ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง ผมก็เริ่มปล่อยหน้าที่คนงานตั้งเครื่อง ขนเครื่อง ยกหน้าที่ให้เจ้าของวงที่ขอติดรถมากับแม่ มาช่วยพ่อเก็บเครื่อง
ให้ทำหน้าที่คีย์เพลงให้นักร้องที่เขาสนิทสนมกันดี ร้องเพลง
ส่วนผมก็ขอตัวไปนั่งคุยกับเพื่อนพ้องพี่น้องร่วมสายอาชีพ เพื่อหวังจะมีงานหน้าต่อไป จวบจนเวลาล่วงเข้าห้าทุ่ม
ท่านสาธารณสุขอำเภอหนองหญ้าไซ ก็กวักมือเรียกเข้าไปหายัดเงินใส่มือมาให้ปึกหนึ่ง สำหรับมืออาชีพมันคงไม่มากไม่มายนัก แต่สำหรับผมหลังจากจ่ายค่าตัวนักร้องไปตามปกติแล้ว
เงินที่เหลือมันคงพอจะให้ผมเติมแก็สรถยนต์คู่ชีพได้ทั้งเดือน
เกือบเที่ยงคืนงานเลิก เก็บของกันสามคนพ่อแม่ลูก เที่ยงคืนกว่าแวะ 7-11 หาอะไรกินกันสองคนพ่อลูกส่วนแม่มันเปิดตูดกลับบ้านไปนอนก่อน
ตีหนึ่งถึงบ้านอาบน้ำนอน เช้ามาหัวหน้าวงผมแทบลุกไปโรงเรียนไม่ไหว แต่ก็ไป เมื่อเย็นกลับมาสลบไปรอบหนึ่ง เมื่อตะกี้ตื่นมากินข้าว เล่นเฟสได้แล้วครับ
ขอบคุณภรรยา...ที่เป็นธุระจัดหาอุปกรณ์ส่วนขาด ช่วยนำส่งหัวหน้าวงมาเก็บอุปกรณ์
ขอบคุณน้องต้นไผ่ ที่ขับม้าเร็วหิ้วโน๊ตบุคมาช่วยสร้างความมั่นใจ
ขอบคุณเพื่อพ้องพี่น้องร่วมสายอาชีพ ที่ให้ความไว้วางใจรับหน้าเสื่องานเล็กๆแต่ดันมากมาย
